24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN 
Değerli Öğretmen arkadaşlarım, Eğitimi, milletçe var olmamızın ve geleceğimizin en başta gelen teminatıdır. Eğitimin en önemli unsuru ise öretmendir. Çünkü; en güzel varlık olarak yaratılan insan kendisine bir şeyler veren insanlar eliyle, gerçek kimliğine kavuşur. Öğretmen insanın en değerli varlık olduğuna inanmış, bilimsel düşünce gücüne sahip, mesleğinin inceliklerini kavramış, rehberlik yapabilen, insan ilişkilerini geliştirebilen, toplumsal değerlerini koruyan, hoşgörü sevgi ve bilgi kaynağıdır. Eğitimin kendisine has özelliğinden dolayı şu ana kadar öğretmenin yerine ikame edebilecek bir mekanizma bulunamamıştır. Çağın akıllara durgunluk veren ileri teknoloji çok şeyler üretiyor ama bu teknoloji öğretmenin yerine geçerek karşısındakine, dinleyenini ne bazı şeyler veremiyor. İşte bu bazı şeyler; sevgidir, manevi değerdir, ahlâktır, şereftir, insanı insan yapan, maddeden ayıran asli unsurlardır. Bundan sonra da öğrenciye karşı sevgi, hoşgörü ve anlayış göstermede siz sevili öğretmenlerin yerini alabilecek bir gücün olabileceğini sanmıyorum. Bu güne kadar olduğum gibi bundan sonrada Türk Milleti’nin istikbâli için genç nesilleri en iyi şekilde yetiştirelim. Unutmayalım ki güçlü milletlerin güçlü öğretmenleri vardır. Milletleri yaşatan, ayakta tutan önemli unsurların başında, o milletin moral değerleri ve gelenekleri gelir. Atatürk’ün Baş Öğretmenliğini yaptığı öğretmenlerimizin 24 Kasım ÖĞRETMENLER GÜNÜ olarak kutlamaları geleneğini artan bir coşkuyla kutlayacağımız önemli geleneklerimizden biri olmuştur. Bu vesile ile tüm öğretmenlerin 24 Kasım ÖĞRETMENLER GÜNÜ gününü kutlar mesleklerinde ve gelecek yaşamlarında başarılar dilerim. Saygılarımla...19/11/2008 
A.Vahap ÖZKAYA

not:lütfen sonuna kadar okuyun... 
NEDEN BABA 


Yıl 2060 kızım 18, ben 47 yaşındayım... 'Baba bizim bayrağımızda sizin zamanınızda Ay-yıldız varmış neden şimdi haç işareti ve anlamını bilmediğim renkler var? 2 arkadaş okulda tavan arasında eski bir atlas bulmuştuk, o atlasta gördük daha önce Edirne'den Kars'a kadar Türkiye toprağı imiş, şimdi neden o haritanın 1/5'ine Türkiye diyoruz? Eskiden her mahallede 1–2 cami varken, şimdi neden her ilde bir cami var, dedem bahsetmişti daha önce ezan denen bir şey varmış, günde 5 defa camilerden okunurmuş şimdi bu çan sesleri ne baba? Filistinlilerin zamanında topraklarını parça parça satarak İsrail'in kurulmasına sebep olduklarını hiç mi bir yerde okumadınız da, topraklarımızı sattırıp şimdi bu ufacık alana bizi hapsettiniz? Siz atalarınızdan böyle mi aldınız bu toprakları? emaneti böyle mi korudunuz? Günden güne topraklarımız satılırken siz uyuyor muydunuz baba? Baba küçükken herkesin beni Ayşegül diye çağırdığını hatırlar gibiyim şimdi neden bana Angel diyorlar, beni kulağıma Angel ismini ezanla sen mi söyledin? Bizim evin önünden tanklarla geçen Amerikan askerleri kim baba? Her gün bize hakaret ederek ve sizi her gördükleri ye! rde coplayarak demokrasi! mi getirdiler baba? Bize okulda demokrasinin tanımını daha farklı öğretiler sanki. Elime geçen gün bir kitap geçti baba, senin gençliğinden kalan. Biz Ankara'ya taşınmazdan önce memleketimizin ismi Gaziantep'miş ve 6317 şehit vererek 'Gazi' lik unvanını kazanmış. Neden şimdi oraya kürdistan diyorlar baba. Baba hani sizlere Kürtlerle Türkler kardeştir demişler, peki kardeşlerim neden bizi öldürüp ülkemizde ayrı devlet kurdular. Baba o kitapta Atatürk diye birinden de bahsetmişti. O her kimse 1933'te Bursa'da bir nutuk vermiş, ben şimdi bile ne kastettiğini anlayabiliyorken, sizin gençliğiniz bu kadar mı cahildi de o uyarıları dikkate almadınız? Şimdiki kürdistan toprağında yer alan Süleymaniye'de askerimizin başına çuval geçirmişler ve sen o dönemde gençtin, hiç mi kanın donmadı baba? Neden hesap sormadınız? Bunları görmezden gelen yöneticilerinize? O az önce bahsettiğim Atatürk size bir hitabe yazmış ve sizi hain yöneticilere ve uşaklara karşı uyarmış ve hitabenin sonunda da 'Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur' demiş. Baba kanınız o kadar bozuk mu ki ülkemizi bu hale getirenlerin yakasına yapışmadınız? Baba Türkiyeli ne demek? Biz Türk çocuğu değil miyiz? Soyumuz belli değil mi bizim? O kitapta okumuştum 'Ne mutlu Türküm diyene' yazıyordu. Peki, baba ben neden mutlu değilim? Türküm demek suçsa ve kötü bir şeyse siz eskiden neden söylerdiniz? Baba biz Kurtuluş Savaşı denen bir şey yaşamışız. Kitaba göre dünyanın gördüğü en şanlı savaşmış ve o savaşta 4 milyon şehit vermişiz. Madem bu vatandan bu kadar kolay vazgeçecektiniz de neden o kadar şehit verdiniz? Hiç mi kitap okumadınız? Hiç mi sizi uyaran olmadı, hiç mi göremediniz ülkemizin peşkeş çekildiğini? eğer farkında olduysanız ve duygusuzca evinizde oturduysanız sizin o hainlerden ne farkınız kaldı? Allah'ın huzuruna hangi yüzle çıkacaksınız baba. 'Vatan sevgisi imandandır' diye bir hadis varken hadi diyelim ki Türklüğünüzden vazgeçtiniz bari İslam'ın emrine uysaydınız. Senin eski cd'lerden dinledim baba, bizim de bir İstiklal Marşı'mız varmış. O marşı yanlızca körü körüne mi ezberlediniz? Atalarımız sizi her fırsatta uyarmış, demiş ki 'Ey Türk titre ve kendine dön'. Baba ne zaman titreyeceksiniz? Ankara'yı da kaybettikten sonra mı? Bundan 13 yıl önce titremediyseniz eğer artık hiç bir şey titretemez sizi. Baba sen son bağımsız olan Türkiye Cumhuriyetini gördün.'Ya devlet başa, ya kuzgun leşe' diyebilecek bir Hasan Tahsin, bir Şehit Şahin, bir Sütçü İmam yok muydu aranızda? Yazıklar olsun baba sizin gençliğinize! Bu günleri göreceğime hiç doğmasaydım baba. Türklüğünüzden utanmadınız hiç olmazsa insanlığınızdan utansaydınız baba. Bu vatan göz göre göre altınızdan kayarken hiç olmazsa 



ŞEREFİNİZLE ÖLEMEDİNİZ Mİ? 
HER GÜNÜM CENAZE HER GÜNÜM ŞEHiT 
BUNLARIN SEBEBİ BİR İT OĞLU İT 
UYAN TÜRK EVLADI UYUMA UYAN 
OTUZ KUPONA ALINMADI BU VATAN 
PKK'YA KARŞI BİR DAMLA BİLE OLSA DÜŞMANLIĞIN VARSA BU 
MESAJI HERKESE İLET

"Köylü Milletin Efendisidir" ATATÜRK ve HALİL AĞA 

Yüce önder Atatürk Cumhuriyet'i kurduğu yıllarda devlet işlerinden yorgun düşmüştü. Yeni yönetim biçiminin vatandaşlar tarafından nasıl karşılandığını merak eder olmuştu. Bir gün canı iyice sıkılmıştı. Nuri Conker'i yanına çağırarak: "Gel yardım et bana..Kaçalım köşkten.." Onun bu içtenlikli isteği karşı çıkmak, büyük bir haksızlık olacaktı. "Tamam, sen planı hazırla ben uygulamasını yaparım." Atatürk ve Nuri Conker, birinin hazırladığı, ötekinin uyguladığı plan sonunda Florya Köşkü'nün tüm nöbetçilerini atlatırlar ve köşkten kaçtılar. Altlarında, Nuri Conker'in bir arkadaşının arabası vardı. Eylül sonu akşamı sonbaharın tadını çıkartarak, Çekmece’ye doğru gidiyorlardı. Birden Atatürk'ün gözleri akşam güneşi altında çift süren bir köylüye takıldı. Yaşlı bir adamdı bu. Sapanın sapına iyice yapışmış, toprakları yavaş yavaş deviriyordu. Fakat çifttin bir yanında öküz, bir yanında merkep vardı. Eşit güçle çekilmediği için sapan yalpa yapıyordu. Atatürk şoföre durmasını söyledi. İndiler. Köylüye seslendi: "Kolay gelsin ağa.." Köylü bu sese başını çevirmeden karşılık verdi: "Kolay gelsin." "İşler nasıl ağa? Bu yıl mahsulden yüzünüz güldü mü? Köylü isteksiz konuştu: "Tanrı'nın gücüne gitmesin bey, bu yıl yufkaydı mahsul. Kabahatin acığı bizde, acığı yukarda! Biz geç davrandık, yukarısı da rahmeti esirgedi." "Bakıyorum sapanın bir yanında öküz, bir yanında merkep koşulu. Öküzün yok mu senin?" "Var olmasına vardı ya, hıdrellezde vergi memurları sattılar" "Hiç vergi memurları köylünün üretim aracını satar mı? Olmaz böyle şey! Muhtara şikayet etseydin.." Köylü güldü: "Muhtar başımda deel miydi !? Memurun a bey? Atatürk dudaklarını dişleri arasında ezerek konuştu: "Kaymakama gitseydin." Köylü Halil Ağa iyice güldü. "Sen de benle gönül mü eyleyon beyim?" Dedi. "Kaymakamın haberi olmadan bizim buralardan kuş bile uçmaz." Atatürk konuşmayı sürdürdü: "E peki, İstanbul şuracıkta. Geleydin valiye anlataydın derdini.. Onun işi bu değil mi? Köylü, Atatürk'ün saflığına inanmış, iyiden iyiye gülüyordu. Konuşmanın tadını çıkardığı için keyiflenmişti de biraz. Kestirip attı: "Bırak şu sağarı Allasen, biz onun buralardan gelip geçtiğini çok gördük. Yakasına yapışsak acep derdimizi duyurabilir miyiz? Atatürk sordu: "Adın ne senin ağa?" "Halil… Köylük yerde sorsan Halil Ağa derler.." "Demek varlıklısın?" Ağa dediklerine göre." "Acık çiftimiz – çubuğumuz varken adımız ağaya çıkmış" "Peki, Halil Ağa, senin işin beni bayağı meraklandırdı. Benim bildiğime göre, bir çiftçinin üretim aracı elinden alınmaz. Sen aldılar diyorsun. Hadi kaymakam şöyle, vali böyle diyelim; e peki bir başvekil İsmet Paşa var bilir misin ?" "Bilmez olur muyum beyim?" "Tamam öyleyse hemen her hafta İstanbul'a geliyor.Florya Köşkü'ne iniyor.Köşk de şuracıkta Bir gün kapıda bekleseydin de derdini dökseydin ona.. Herhalde çaresini bulurdu." "Sen benim konuşmamdan hoşlaştın, gönül eyliyorsun. Ama bak şimci, tutalım gittim vardım, beni o kapıya koymazlar ya..Tutalım ki koydular, koskoca İsmet Paşa'mızı göstermezler ya. Tut ki gösterdiler ya ona halimi nasıl yanacağım hele; o sağarın sağarı! Heç işitmez beni.." Nuri Conker lafa karışmak istedi. Atatürk bir hareketiyle onu durdurdu. "E peki bakalım bu dediğime ne bulacaksın?" dedi. Atatürk koca yaz şuracıkta oturup duruyordu. Gitseydin, çıksaydın önüne, anlatsaydın halini. O da seni yüzüstü bırakacak değildi ya !.. Köylü iyice keyiflenmiş, gülüyordu: "Sen nediyon bey?"dedi. Mustafa Kemal Paşa Atatürk'ümüzün yüzünü görmek için peygamber gücü gerek… Hem, tut ki gördük. Yiyip içmekten, işinden gücünden başını kaldırıp bizim öküzün arkasından mı seyirecek?.." Halil Ağa, sigarasının son nefesini ciğerlerine doldururken, Atatürk'ten yeni aldığı sigarayı da kulağının arkasına yerleştiriyor, çiftinin başına gitmeye hazırlanıyordu. Konuşacak bir şey kalmamıştı. Atatürk köylünün omzuna elini koyarak, "Senden hoşlandım Halil Ağa" dedi. Bir gün köyüne de gelir, bir ayranını içerim. Açık yürekli bir vatandaşsın. Ama yine de sana söylüyorum hakkını kimsede bırakma ara" Döndüler, arabaya bindiler. Halil Ağa onları uğurladı. "Meraklanma beyim, eyvallah heç kimse bizim hakkımıza el değdiremez. Fakat bu, Baba'ya borçtur.Ödenmesi gerek.." Otomobil hareket etti. Atatürk'ün canı sıkılmıştı. "Bir uygun yerde dönelim, tadı kaçtı bu işin!.." Dedi. Dönüş yolunda Atatürk konuşmuyor sigara üstüne sigara yakıyordu. Yüzünde ince bir keder vardı. "Yahu çocuk, şu Halil Ağa'nın vergi borcundan öküzü satmışız, merkeple çift sürüyor, hala da "Devlet Baba" diyor. Ne mübarek millet, bu millet.." Köşke döndüklerinde Atatürk yaverine emretti: "Şimdi; İstanbul'da ne kadar bakan, milletvekili varsa hepsini telefonla bulacaksın!.. Bu akşam kendilerini yemeğe bekliyorum. Ayrıca Vali Muhittin Üstündağ ile İsmet Paşa'yı bul, onlara da haber ver." Yaver odadan çıktı. Atatürk, Nuri Conker'e döndü: "Şimdi sende arabayla çıkıp o Halil Ağa'ya gideceksin. Ona benim kim olduğumu söyleme. Tüccar, zengin bir adam filan dersin."Seni sevdi, sana öküz alıverecek" diye bir şeyler söyle, kandır. Kuşkulandırmadan al getir buraya." O akşam Atatürk'ün sofrasında Başbakan İsmet İnönü, bakanlar, milletvekilleri ve İstanbul Valisi Muhittin Üstündağ'dan oluşan yirmibeş konuk vardı. Atatürk, " Bu akşam soframıza efendimiz gelecek" dedi. "Kendisine nasıl davranacağınızı çok merak ediyorum." Bir süre sonra içeri başyaver girdi ve Atatürk'ün kulağına bir şeyler söyledi. Atatürk "Buyursun!" dedi. Başyaver kapıyı açıp da Halil Ağa, gündüz konuştuğu beyin sofranın başında oturduğunu, yanı başında da İsmet Paşa'nın yer aldığını görünce, şaşkınlıktan dona kaldı. Dizlerinin bağı çözülmüştü. Atatürk onu görünce ayağa kalktı. Arkasından tüm konuklar da ayağa kalktılar. Atatürk son konuğunu, "Hoş geldin Halil Ağa" diye karşıladıktan sonra kendisini sofradaki konuklarına tanıttı: "İşte beklediğimiz efendimiz" dedi. Nuri Conker, Halil Ağa'yı Atatürk'ün sağ başına oturttu, kendiside yanındaki sandalye ye geçti. Atatürk sofradakilere, o gün köşkten nasıl kaçtığını, Halil Ağa'yı bir yanında öküz, bir yanında merkeple çift sürerken nasıl gördüğünü, sigara yakmak bahanesiyle nasıl kendisi ile konuştuğunu ayrıntılı bir biçimde anlattıktan sonra şöyle dedi. "Şimdi gerisini Halil Ağa ile birlikte yanınızda tekrarlayacağız. Ben sorduklarımı baştan soracağım, Halil Ağa da orada bana söylediklerini olduğu gibi tekrarlayacak." Halil Ağa'ya döndü: "Bak beri Halil Ağa" dedi."Sen benim bu akşam başmisafirimsin. Senin açık sözlülüğünü pek çok beğendiğimi bugün söyledim. Konuşmamızdan sana hiçbir zarar gelmeyecek. Öküzü de alacağım. Ama şimdi ben tarla da sorduklarımı baştan soracağım, sende orada söylediklerini aynen tekrarlayacaksın. İşte soruyorum:" "Bakıyorum sapanın bir yanında öküz, bir yanında merkep koşulu. Öküzün yok mu senin?" Halil Ağa dudakları titreyerek Atatürk'ün ayağına kapanacak oldu. Atatürk önledi: "Yoo, bak böyle şey istemem. Soruyorum cevap ver." Soru cevap valiye kadar aynen tekrarlandı. Sofradakiler, soluk almadan konuşmayı izliyorlardı. Ürkütücü sorulara gelmişti sıra. Atatürk sordu. "Peki, İstanbul şuracıkta, gideydin Valiye, anlataydın derdini… Onun işi bu değil mi" Vali Muhittin Üstündağ Halil Ağa'nın ancak iki metre ötesinde kendisine bakıyordu. Nasıl desin? Ter basmıştı iyice, işi savuşturmanın yoluna kaçtı: "Vali paşamızı biz görüp dururuz buralarda. Eteğine düşsek derdimizi duyurabilirmiyiz ki…" "Olmadı bu, Halil Ağa!.. Bana dediğin gibi dos doğru… "Böyle demedik mi beyim ?.." "Ya, ben mi yanlış anladım?.." "Dur soralım bakalım Nuri'ye. Nuri, böylemi dedi bize Halil Ağa?" Nuri Conker karşılık verdi: "Hayır Paşam!.." "Gördün mü?.. Demek aklında yanlış kalmış. Hani bir şey dediydin sen vali neden duymazmış?.. "Aynen bana söylediğin gibi söyle" Halil Ağa kekeleyerek konuştu: "Köylük yerinde bizim dilimiz sağar demeye alışmıştır. Paşam" dedi."Kusura kalma gayri".. "Diplomatsın ki yaman diplomatsın, Halil Ağa… Ama şimdi diplomatlık sırası değil, doğru konuşacağız… Söyle bana, orada dediğin gibi…" Halil Ağa gözünü yumup başını yere eğdi. "Şaşırmıştım, ağzımdan yanlışlıkla "Bırak bu sağarı" diye bir laf kaçırmıştım…" Sofrada gülüşmeler başlamıştı. "Hadi bunu da oldu diyelim. Geçelim gerisine: E Peki, bir Başvekil İsmet Paşa var, bilir misin?" Halil Ağa, İsmet Paşanın yüzüne baktı ve gözlerini yere indirdi: "Şanlı İsmet Paşa'mız bilinmez olur mu? O bugüne bugün.." Atatürk, Halil Ağa'yı durdurdu. "Bırak şimdi övgüleri" dedi."Ben şimdi gerisini getireyim: Tamam öyleyse, hemen her hafta İstanbul'a geliyor, Florya Köşk'üne iniyor, köşkte şuracıkta. Bir gün kapıda bekleseydin de derdini dökseydin ona. Herhalde bir çaresini bulurdu." Halil Ağa yine kaçamak yanıt verdi. "Kapıya koymazlar bizi, koysalar da şanlı paşamıza öküzümüzü mü yanacağız!... Atatürk'ün sesi iyice sertleşti: "Beni uğraştırma, Halil Ağa"dedi. Erkek adam sözünü yalamaz, ne dediysen,tıpkısını tekrarlayacaksın!.. Halil Ağa ürktü, toparlandı. Başını yine yere gömüp konuştu. "Şanlı paşamıza da sağar dedik ya.." "Yalnız sağar değil, sağarın sağarı" değil miydi?" Halil Ağa yere eğik başını acıyla salladı. "Öyle dedikti paşam, doğrusun!" diyebildi. Atatürk İsmet Paşa konusunda daha fazla ısrar etmedi, sözü kendine getirdi: "Son soruyu sorayım şimdi" dedi "Bununda karşılığını ver, öküzünü al git." "Koca yaz şuracıkta Atatürk oturmuyor mu? Gitseydin, çıksaydın önüne, anlatsaydın halini o da seni yüzüstü bırakacak değildi ya? "Hiç bırakır mı aslan paşam benim!... Erip erişir de tarlama dek gelir halimi dinler." "Bırak bunları Halil Ağa dediğini tekrarla." Halil Ağa birden diklendi. Her şeyi göze almış insanların yiğitliği içinde doğruldu. Atatürk'ün gözlerinin içine bakarak konuştu: "İşte bunu demem paşam!" dedi."Ağzıma ateş doldur, işte bunu demem!" Atatürk gülmeye başladı: "Zorlatacak bizi bu Halil Ağa laf anlamıyor" dedi."Mustafa Kemal Atatürk'ümüzün yüzünü görmek için peygamber gücü gerek demiştin, yanılmıyorsam. Görsem de işinden gücünden, yiyip içmekten başını kaldıracak da bizim öküzün arkasından mı seyirtecek demiştin". Halil Ağa'nın gözlerinden yaşlar inmeye başladı. Taş kesilmiş, duruyordu. Atatürk konuşmasını içtenlikle sürdürdü: "Atatürk de işi içkiye vurmuş, sarhoşun biri demesine getirdin ya fazla üstelemeyelim" dedi. "Şimdi bak beni dinle, Halil Ağa… "Seni şu kadar üzmemin sebebi, şunu anlatmak içindi: Şu gördüğün altı bay, hükümet… Yani, biri başbakan, ötekilerde bakan! Memlekete göz kulak olacak, işleri evirip çevirecekler diye bu makama getirilmişler. Bir kanun gerekti mi? bu baylar hemen sıvanırlar, İsviçre'den mi olur, Fransa'dan mı, velhasıl neredense, bir kanun buluşturulur, Türkçe'ye çevirtirler, sonra basıp imzayı göndeririler. Büyük Millet Meclisine… Bu millet Meclisi dediğin, şu alt baştan senin yanına kadar olan beyler. Kanun bunlara gelir. Bunlarda Hükümet elbette incelemiş,gereğini düşünmüştür,benim ayrıca zorlanmama gerek yok derler ve kaldırırlar parmaklarını, olur sana bir kanun!.. Ama sonra bir vergi memuru gelir vergi borcundan Halil Ağa'nın öküzünü çeker satar… Halil Ağa da tarlasını bir yanda merkeple, bir yanda öküz, ırgalana ırgalana sürmeye çalışır. Ama üretim düşermiş, ekin zorlaşırmış kimin umurunda… Sonra ben bunları görürüm, içim kan ağlar, işitirim tasalanırım! E.. hakça söyle bakalım Halil Ağa..Sen benim yerimde olsan,efkar dağıtmak için,bunları bu beylerle konuşmak için içmez misin? Ama sonra da Halil Ağa tutar, sana Sarhoş der…" Halil Ağa'nın dili çözülmüştü: "Öyle diyen yok haşa!... Dinden çıkmak gibidir… Buldun mu bunu hacısı da içer, hocası da içer…" Peki, sende içer mi sin? "Hiç bulunurda içilmez olur mu paşam?.. İçeriz ki tıpkı şerbet gibi!.. Atatürk hizmet edenlere işaret etti. Kadehleri doldurttu. Kendi kadehini Halil Ağa'ya uzattı. "Hadi bakalım Halil Ağa" dedi. "Sağlığına içelim ." ……………… Daha sonra Halil Ağa köyüne dönmek için müsaade ister. Atatürk Nuri Conker'e İşaret eder. Halil Ağa önce Atatürk'ü daha sonrada salonda bulunanları selamlayarak salondan ayrılır. Atatürk sofradaki öteki konuklarına döndü: "Efendimizin halini gördünüz mü? Beyler" dedi. "Devlet size böyle davransa siz ne yapardınız? Mübarek millet bu, adam millet bu… Şimdi bu adam milletin karşısında adam olmak bize düşüyor!.." Sofrada kesin bir sessizlik vardı. Kimse gözlerini Atatürk'ten ayıramıyordu: "Halil Ağa'nın öküzünü satıp, üretimini aksatan kanunu ya biz yaptık yada bizim yaptığımız kanun yanlış yorumlanarak Halil Ağa'nın öküzünü satıyor. İkisi de bence birbirinden farksız… Böyle bir kanun yaptıksa, memleket çıkarlarına aykırıdır. Nasıl yaparız nasıl yapmışız bunu? Eğer yaptığımız kanun doğru da yorumlanması yanlış oluyorsa, o zaman sormak lazım: Hükümet nasıl bir yöntem içindedir. Sonra unutmayın ki olay İstanbul'da geçiyor. Bunun Van'ı var, Bitlis'i var, kıyı bucak ilçesi var. Acaba oralarda neler oluyor? BU ÇARK İYİ DÖNMÜYOR BEYLER!... T.Fikret BİLGİN Kaynak : İsmet Bozdağ"Atatürk'ün Fikir Sofrası" A.Vahap ÖZKAYA

PEYGAMBERİMİZ (S.A.V.) VASİYETİDİR!
 BİSMİLLAHİRRAHMANIRRAHİM 
Medine-i Münevvere'de Türbe-i Şerif Hatibi Şeyh Ahmet Diyor ki: 'Vallahülazim bu vasiyetnamede zerre kadar yalan yoktur'. Bir cuma gecesi namazımı eda edip uyumaya varmıştım. Harem-i Şerif tarafından; 'Ya Şeyh Ahmet' diye bana bir nida geldi. 'Lebbeyk Ya Rasullallah' deyip Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in şahsını gördüm. Rasullallah (s.a.v.) efendimiz şöyle devam etti: Ya Şeyh Ahmet!... Allah-ü Teala huzurunda yüzüm kalmadı. Sana haber veriyorum ki, geçen cumadan bu cumaya 16000 kişi öldü. İçlerinden bir tek Müslüman çıkmadı. Gelenlerin amel defterlerini kara ve sol elinde gördüm. Ya Şeyh Ahmet!... Evvela ana ve babalarına asi oldular ve zekatlarını men ettiler. >Hacı olup haram yemeyi adet ettiler. Herkes nefsinden başka bir şey düşünmedi. Yüzlerinde haya kalmadı. Dünya malı ile nasip olan tartılarına hıyanet etmeyi adet ettiler. Ya Şeyh Ahmet!... Benim ümmetlerime haber eyle 'Yaptıkları günahlardan tevbe ve istiğfar etsinler,namaz kılsınlar, zekat vermesini adet etsinler.' Ya Şeyh Ahmet!... Ümmetlerime haber eyle, 'Kıyamet alametleri zuhur ediyor. Hak Teala' ya asi olmasınlar. Çok yakın bir zamanda, 3 gece güneş tutulacak. 3 günden sonra mağribten doğup, maşrıka batacak. Kuran-ı Kerim insanların gözüne gözükmeyecektir. Ümmetime söyle günahlarına tövbe etsinler. >Yakın bir zamanda İsa (a.s.)'nın inmesi zuhur edecek.' Ya Şeyh Ahmet!... Ümmetlerime haber eyle, 'Kudret kalemiyle her kim bu vasiyetnameyi bir köyden bir köye,bir kazadan bir kazaya, bir ilden bir ile, bir devletten bir devlete gönderirse Huzur-u Mahşerde günahları affedilir. Hazret-i Muhammed Mustafa (s.a.v.)'yı Şahsı ile görmüş olur. Kim vasiyetnameyi işitipte yazmazsa, bir köye veya bir başka yere göndermezse, yüzü kara ola.' Türbe-i Şerif'in Hatibi Şeyh Ahmet 3 defa yemin edip, 'Vallahülazim bu vasiyetnamede yanlış bir bilgi verirsem, bu dünyadan öbür dünyaya imansız gideyim' dedi.

HAYATIN GERÇEKLERİ 
Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaştığını;zamanın bir nehir, kendisinin bir sel olup da, O dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı. Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler, her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa, değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri; küçük şeylerle başlamalı belki, Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce,değerli olabilmeli hayat! İlla büyük acılar çekmemeli,küçük mutlulukları fark etmek için! Başkasının yerine koyabilmeli kendini; ağlayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli! Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli! Şu; adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı;sevgisiz, soysuz kalarak! Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine... Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı saçlarını... Karda, yağmurda;sevincine, coşkusuna; fırtınada boranda; öfkesine,isyanına ortak olabilmeli doğanın! Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin düşlerinde geleceği; bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli! Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli! Ama küçük, ama büyük; her hayal kırıklığı, her acı;bir fırsat yaşamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için;kaçırmamalı! Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için, hiç çaresiz kalmamışsan,dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı bilmiyorsan,neşesizdir kahkahaların; merhaba dememişsen,anlamsızdır elvedaların... Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı! Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da hep almak için... Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil,söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli! Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere... Hafızası olmalı insanın; hiç değilse, aynı hataları,aynı bahanelerle tekrarlamaması için! Soruları olmalı,yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak! Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak! Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi; ama,kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki, hakkını verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir teşekkür, bir elveda için... Yaşam dedikleri bir sınavsa eğer; asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;ama, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan! Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi...