kucukcadi
(şimdiye kadar 6 posta) | | Ölüm Uykusu
Bitik bir romanın kabuğunda,
İki insan acılaşır, ansızın.
Bir mum doğar, ateşin hizmetinden.
Orada güller,
Destansı bir efsane olur.
Tıpkı gözler gibi.
Hatta gözyaşını tedavi eden,
Çıplak ölümler gibi.
Dalgaların içindeki hüzünde,
karşı tarafa ulaşan bir ada gibiyim.
Yerimden oynuyorum.
Kendimi rüyalara sundukça,
Ölümün uykusuyla uyanıyorum.
Sinsi bir gülün pençesinde,
İki bülbül ağlaşır.
Birinin adımlarını,
Diğeri aşkıyla kovalar.
Bir türlü yakalayamaz onu.
Çünkü büyüktür, aşkı.
İmkansızdır.
Sormak gerek,
Yüreğin ucunda biriken sonsuzluğa.
Orada insanı anlamak gerek.
Gecelere,
Ürkekliği öğretmek gerek.
Ya da yangının içinde,
Ayrılığı kundaklamak gerek.
|
